Sığlıktan söz ederken , bir örnek

Yeni Safak aktarıyor:
"Orhan Pamuk, Türkiye'de laik kesimin kendisini Türk Silahlı Kuvvetleri'nin gücüne yasladığını ve 'son 5-10 yılda yaşanan çatışmanın, Türkiye'yi Avrupa Birliği'ne yaklaştırmak isteyen ılımlı İslamcılarla, silahlı kuvvetlere dayanmak isteyen bu laikler arasında yaşandığını, Türkiye'deki ılımlı siyasi islamcıların, demokrasiye laiklerden daha saygılı olduklarını' kaydetti. … Ayrıca Pamuk, 'Bir yazarın görevi, geçmişte ne olduğu ile ilgilenmek değildir. Onun görevi, bugünün parlak gerçeğini eserlerine yansıtmaktır. Benim için gelecekte ne olacağı önemli değildir. Ben bir edebiyatçıyım. Siyasi eylem adamı veya militan değilim'derken, şöyle konuştu: 'Benim için önemli olan, bugünü ve hayatı kitaplarıma romanlarıma nasıl yansıttığımdır. Zaman zaman siyasi konularda ettiğim laflarla başımı derde sokmuş olabilirim. Ama bu, siyasi bir ajandam olmasından değil, sadece aklımdan geçenleri söylediğim için olmuştur. Çünkü kendime ait köşeli düşüncelerim var ve vicdani kanaatlerim var. Bunları söylemişimdir.' diyormuş

Tarihte ne olduğu onu ilgilendirmiyor ama Cevdet Bey ve Oğulları…

Görevi “bu günün parlak gerçeğini eserlerine yansıtmak” mış, sanki gerçek, verili gerçekliğe karşı, onun, kendi imkansızlığını bastırarak, tutarlılık taklidi yapan toplumsal simgesel bir yapıntı, olduğunu gözler önüne sermeyi amaçlayan öznel (siyasi ve etik) bir saldırı olmadan yansıtılabilirmiş gibi…

Siyasi ajandası yokmuş ama, kendine ait köşeli düşünceleri varmış… Sanki bunlar apolitik olabilirmiş gibi…

Nitekim, son derecede ideolojik ve siyasi bir saptama olan “ılımlı İslam - Laikler” denklemini kabul etmenin yanı sıra, bir de taraf oluyor…

Avrupa Birliği'ne girmek istemenin siyasi bir ajanda olduğunun ayırtına varmayacağımızı sanıyor.